اسلام تسکت

. حیوان حلال گوشت با خوردن شیر سگ، نجس نشده و با انجام ذبح شرعی، گوشتش حلال است.[1]2. بر اساس برخی روایات،[2] اگر حیوان حلال گوشت از شیر خوک تغذیه کند به مقداری که با آن رشد کرده و استخوانش محکم شود، حیوان نجس نیست، ولی خوردن گوشت آن و نسلش حرام است و اگر کمتر از این مقدار باشد، گوشتش مکروه است و بهتر است که هفت روز آن‌را ببندند و غذاى پاک دهند تا کراهت آن برطرف ‌شود.[3]  [1]. ر. ک: بهجت، محمد تقى، استفتائات، ج‌1، ص 102‌، س 335، قم، دفتر حضرت آیة الله بهجت، چاپ اول، 1428ق؛ صافى گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج ‌2، ص 319، س 2037‌، قم، حضرت معصومه، چاپ چهارم، 1417ق؛ مکارم شیرازى، ناصر، استفتائات جدید، ج ‌1، ص 29، س 38، قم، مدرسه امام على بن ابى طالب، چاپ دوم، 1427 ه‍ ق؛ منتظرى نجف‌آبادى، حسین على، رساله استفتائات، ج ‌3، ص 441، س 3955، قم، چاپ اول، بی‌تا. [2]. قَالَ علی (ع): «لَا تَأْکُلْ مِنْ لَحْمِ حَمَلٍ رَضَعَ مِنْ خِنْزِیرَة »؛ شیخ صدوق، محمّد بن على بن بابویه، من لا یحضره الفقیه، ج‌3، ص 334، ح ، 4194، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ دوم، 1413ق؛ حرّ عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشی اسلام تسکت...

زن مستحاضه همینکه وظیفه غسل و وضویش برای نماز را انجام دهد[1]، روابط زناشویی او اشکالی ندارد. البته برخی فقها[2] در استحاضه قلیله، وضو و غسل را شرطی برای جواز آمیزش ندانسته و برخی[3] نیز معتقدند آمیزش در ایام استحاضه کلّاً مجاز بوده و مشروط به هیچ شرطی نیست.ضمائم:پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[4]حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):نزدیکی در استحاضه قلیله اشکال ندارد اما در استحاضه متوسطه و کثیره، بنابر احتیاط واجب باید قبل از نزدیکی غسل کند، مگر آنکه بعد از نماز باشد، که در این صورت غسلی که برای نماز انجام داده است، کفایت می‌کند و غسل مستقل برای نزدیکی، لازم نیست.حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):چنانچه همبستری در اوقات نماز و بعد از نماز باشد غسل نماز کافی است و الا باید غسل و به احتیاط وضو هم انجام دهد.حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):شرط دیگری ندارد.حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):چنانچه به وظائف استحاضه عمل شده باشد، مانعی ندارد. حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):هیچ گونه عملی برای نزدیکی در استح اسلام تسکت...

آنچه که امروزه به عنوان «جشن طلاق» در برخی گروه‌های اجتماعی در حال رواج است، شاید در نگاه اول موضوعی کاملاً ناهمخوان با آموزه‌های دینی ارزیابی شود، اما حقیقت آن است که از دو دیدگاه می‌توان به این موضوع نگریست که از یک نگاه، چنین جشنی با آنچه اسلام به دنبال آن است در تضاد بوده، اما از نگاه دیگر نه تنها هیچ ناهمخوانی با تعالیم دینی ندارد، بلکه در قرآن و سنت بدان تأکید هم شده است.بر این اساس، این جشن را در دو بخش مختلف مورد بررسی قرار خواهیم داد.دیدگاه اول: جشن طلاقی که مورد پذیرش نیستمی‌دانیم که طلاق و جدایی زن و شوهر اگرچه به دلایلی در فقه و حقوق اسلامی مورد پذیرش قرار گرفته است، اما همواره به عنوان آخرین راه حل توصیه می‌شود و تأکید شده است که ناپسندترین حلال در پیشگاه خدا همین جدایی‌ها و از هم پاشیدگی خانواده‌ها است.اکنون اگر هر رفتار و رویکردی در جامعه اسلامی رواج یابد که قبح طلاق را از بین برده، و جدایی را که اکنون موضوعی ناپسند در جامعه دینی است، انتخابی پسندیده وانمود کند و نابودی یک زندگی مشترک را نه به عنوان آخرین راه، بلکه به عنوان اولین و ساده‌ترین راه حل معرفی نماید، بدیهی است اسلام تسکت...

در آیه 107 و 108 سوره مبارکه هود درباره جهنمیان همچنین کسانی که سعادتمند و خوشبخت شده‌اند، می‌خوانیم: «خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ...»؛ یعنی هر دو گروه در جهنم و بهشت می‌مانند تا وقتی که آسمان و زمین پا برجاست!حال سؤال این است که آیا چنین نیست که با برپایی قیامت، آسمان و زمین از بین رفته و آسمان دنیا نابود می‌شود؟ چرا که خداوند در آیات دیگر فرموده است: «در آن روز خورشید بی‌فروغ گشته و کوه‌‌ها به راه می‌‌افتند و از جا کنده می‌شوند».[1] حال با این توصیفات که نشان دهنده آن است که زمین، آسمان و هر آنچه در آنها وجود دارد در آستانه قیامت از بین خواهند رفت، چرا پروردگار در سوره هود می‌فرماید: بهشتیان در بهشت و جهنمیان در جهنم‌اند تا آسمان و زمین پابرجا است؟!برای این سؤال چند پاسخ ارائه شده است که به دو پاسخ اشاره می‌کنیم:1. تعبیر(مادام السموات و الارض) تعبیری کنایی ازخلود و ابدیت است. در کلام عرب و در دیگر زبان‌ها این گونه کنایات فراوان به کار برده می‌شود.[2] 2. در پاسخ دومی که به این سؤال داده شده است به این آیه از قرآن کریم اشاره شده است که: «در آن روز که این زمین به زم اسلام تسکت...

قرآن کتابی است که بر طبق اقتضای ساختار خود، معارف (احکام، عقاید و تاریخ و...) را به گونه مختصر و کلی بیان کرده و تفصیل و تفسیر آن‌‌را بر عهدۀ پیامبر اکرم(ص) نهاده است. پیامبر اکرم(ص) نیز با دستور خداوند این مقام را پس از خود به امامان(ع) واگذار کردند؛ لذا در این‌گونه موارد باید به روایات رجوع کرد. البته در برخی از آیات به بعضی از آداب خوردن و خوابیدن اشاره شده است؛ مانند:1. «کُلُوا واشْرَبُوا ولا تُسْرِفُوا إنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ»؛[1] و (از نعمت‌‌هاى الهى) بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمی‌دارد.«... کُلُوا مِنْ ثَمَرِه إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ»؛[2] از میوه آن، به هنگامى که به ثمر می‌نشیند، بخورید! و حقّ آن‌‌را به هنگام برداشت، بپردازید! و اسراف نکنید، که خداوند مسرفان را دوست ندارد!2. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاَّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلى‏ طَعامٍ غَیْرَ ناظِرینَ إِناهُ وَ لکِنْ إِذا دُعیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا . اسلام تسکت...

«استصحاب سببی»، در مقابل «استصحاب مسببی»؛ به معنای استصحابی است که موجب از بین رفتن شک در مستصحب استصحاب دیگر می‌شود. به بیان دیگر، هرگاه جریان استصحاب در چیزی معین، باعث منتفی شدن شک در استصحاب دیگر گردد، شک در استصحاب اولی را «شک سببی» و شک در استصحاب دومی را «شک مسببی» می‌گویند، و استصحاب در مورد اول را «استصحاب سببی» و در مورد دوم را «استصحاب مسببی» می‌نامند؛ به عنوان مثال، هرگاه شخصی لباس نجس را با آب قلیل بشوید و سپس شک کند، آن آبی که در سابق پاک بود، آیا هنگام شستن لباس، نجس شده یا نه؟ تا در صورتی که آب مورد نظر قبل از شستن لباس، نجس شده، لباس هم نجس باشد و اگر آن آب بر طهارت سابقش باقی مانده باشد، لباس هم پاک باشد.در این‌جا شخص با اجرای استصحاب طهارت در آب، حکم به طهارت لباس می‌نماید.[1]  [1]. ر.ک: ولائی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، تهران، نشر نی، چاپ اول، 1374ش. This article passed through the Full- - , .Recommended اسلام تسکت...